இருளின் கைதி
ஒரு பயங்கரமான இரவு, ஒரு பாழடைந்த பங்களா, மற்றும் ஒரு மர்மமான சதை... ராஜேஷின் பயணம் இருளின் ஆழத்தில் தொடங்குகிறது.
கதையைத் தொடங்குகாட்சி 1: தனிமை கண்ட இரவு
இரவு பன்னிரண்டு மணி. நகரத்தின் ஓசை அடங்கி, விண்ணில் நட்சத்திரங்கள் கண்ணாமூச்சி ஆடிக் கொண்டிருந்தன. ராஜேஷ், தனது காரின் டயரில் ஏற்பட்ட பஞ்சரை சரிசெய்ய முடியாமல், நெடுஞ்சாலையின் ஓரத்தில் நின்று கொண்டிருந்தான்.
இருபுறமும் அடர்ந்த மரங்கள், அவற்றின் இலைகள் காற்றில் உரசும் மெல்லிய சத்தம் ஒரு மர்மமான இசையை மீட்டின. கைபேசியில் சிக்னல் இல்லை. டார்ச் வெளிச்சம் மட்டுமே அவனுக்குத் துணை.
இருளின் ஆதிக்கம் அவனை மெல்ல மெல்ல உள்ளிழுப்பது போலிருந்தது. எங்கோ தூரத்தில் ஒரு நாய் ஊளையிடும் சத்தம், ராஜேஷின் இதயத் துடிப்பை எகிற வைத்தது.
காட்சி 2: அழைக்கும் நிழல்
சாலையின் மறுபுறம், ஒரு பழைய, பாழடைந்த பங்களா மங்கலான நிலவொளியில் தெரிந்தது. அதன் ஜன்னல்கள் காலியான கண்களைப் போல அவனை உற்று நோக்கின.
அங்கே ஒருவேளை உதவி கிடைக்குமா என்ற நப்பாசையில், ராஜேஷ் அந்த பங்களாவை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான். மரண அமைதி சூழ்ந்த அந்தப் பாதையில், அவனது காலடி ஓசை மட்டுமே கேட்டது.
பங்களாவின் இரும்புக் கதவு, பல வருடங்களாகத் திறக்கப்படாதது போல, 'கீச்...' என்ற பயங்கரமான சத்தத்துடன் திறந்தது. உள்ளே நுழைந்ததும், குளிர்ந்த காற்று அவனைச் சூழ்ந்தது.
காட்சி 3: மர்மமான நகர்வு
பங்களாவின் உள்ளே முழு இருட்டு. ராஜேஷ் தனது டார்ச் வெளிச்சத்தை சுழற்றினான். தூசும், ஒட்டடைப் பூச்சிகளும் நிறைந்த அந்த வீட்டில், பழைய மரச் சாமான்கள் அசைவற்றுக் கிடந்தன.
சட்டென்று, முதல் தளத்தில் யாரோ நடக்கும் காலடிச் சத்தம்! அது மெல்லியதாக, ஆனால் தெள்வாகக் கேட்டது. ராஜேஷின் முதுகுத் தண்டு சிலிர்த்தது. அவன் இதயத் துடிப்பு காதுகளில் கேட்டது.
"யாரங்கே?" அவன் குரல் நடுங்கியது. பதில் இல்லை. ஆனால், அந்தச் சத்தம் மீண்டும் கேட்டது, இம்முறை மிக அருகில், மாடிப்படியின் உச்சியில் இருந்து!
காட்சி 4: நிழலில் ஒரு முகம்
மாடிப்படியை நோக்கி மெதுவாகச் சென்றான் ராஜேஷ். ஒவ்வொரு படியிலும் ஒரு பயம் அவனைத் துரத்தியது. மேலே சென்றதும், ஒரு நீண்ட ஹால். டார்ச் வெளிச்சம் ஒரு பக்கச் சுவரில் பட்டு பிரதிபலித்தபோது, ஒரு நிழல் உருவம் சட்டென்று மறைந்தது.
அது ஒரு பெண் உருவம் போலிருந்தது. அவனது மூச்சு நின்றுவிட்டது. "யார் அது? வெளியே வாருங்கள்!" அவன் கத்தினான்.
அப்போது, எங்கோ ஒரு கதவு தானாக 'டங்'கென்று மூடிக்கொள்ளும் சத்தம் கேட்டது. ராஜேஷ் திகைத்து நின்றான். இது நிஜமா, அல்லது அவனது கற்பனையா?
காட்சி 5: மாயையின் சுவர்கள்
ராஜேஷ் பயத்துடன் அந்தப் பெண் மறைந்த திசையை நோக்கிச் சென்றான். அங்கே ஒரு பழைய அறை. சுவரில் தொங்கவிடப்பட்டிருந்த ஒரு கண்ணாடி, அவனது டார்ச் வெளிச்சத்தில் மினுமினுத்தது.
கண்ணாடியில் அவனது உருவம் தெரிந்தது. ஆனால், அவனுக்குப் பின்னால், அந்த நிழல் உருவம் தெளிவாகத் தெரிந்தது! ஒரு கணம் திகைத்து, அவன் திரும்பிப் பார்த்தான். அங்கே யாருமில்லை.
மீண்டும் கண்ணாடியைப் பார்த்தான்... இம்முறை அந்த உருவம் அவனுக்கு இன்னும் அருகில் இருந்தது, அவனது காதருகே ஏதோ கிசுகிசுப்பது போல! ராஜேஷின் தலை சுற்றியது. இது கனவா? அல்லது அவனுக்குப் பைத்தியம் பிடித்துவிட்டதா?
காட்சி 6: மறக்கப்பட்ட உண்மை
"நீ என்னைத் தேடி வந்தாய், இல்லையா?" ஒரு மெல்லிய குரல் கேட்டது, அது பங்களாவெங்கும் எதிரொலித்தது. "நீ எங்கேயும் போக முடியாது..."
ராஜேஷ் உடல் முழுவதும் வியர்த்து, மூச்சுத்திணறினான். அந்த பங்களாவின் சுவர்கள் அவனைச் சிறை பிடித்தது போல உணர்ந்தான்.
திடீரென, அவனது மனதில் ஒரு மின்னல் கீற்று போல ஒரு உண்மை உதித்தது. இந்த இடம்... இந்த பங்களா... இது அவனுக்கு மிகவும் பரிச்சயமானது. இந்தக் கண்ணாடி... சுவரில் இருந்த அந்தக் கறை... எல்லாம் அவனுக்குத் தெரிந்தவை!
அவன் கண்ணாடியை உற்று நோக்கினான். தனது உருவம்... அவனது கண்கள்... அவனது முகம்... அதில் ஒரு பயங்கரமான புன்னகை தவழ்ந்தது. மெல்ல மெல்ல, கண்ணாடியில் தெரிந்த உருவம் அந்த நிழல் உருவமாக மாறியது.
